اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی

هانا آرنت یک نظریه پرداز سیاسی آمریکایی متولد آلمان است. بسیاری از کتاب ها و مقالات وی تأثیر ماندگاری بر نظریه و فلسفه سیاسی داشته است. آرنت به عنوان یکی از مهمترین متفکران سیاسی قرن بیستم شناخته می شود.nnآرنت در لیندن ، منطقه ای در هانوفر ، در سال 1906 ، در خانواده ای یهودی متولد شد. در سه سالگی ، خانواده او به کونیگزبرگ ، مرکز شرق پروس نقل مکان کردند تا سفلیس پدرش درمان شود. هاناآرنت در خانواده ای سکولار و مترقی از نظر سیاسی پرورش یافت. مادرش حامی سرسخت سوسیال دموکرات ها بود. پس از اتمام تحصیلات متوسطه در برلین ، او در دانشگاه ماربورگ زیر نظر مارتین هایدگر تحصیل کرد ، که رابطه کوتاهی با او داشت. او در سال 1929 دکترای فلسفه خود را در زمینه نوشتن فلسفه درباره عشق و سنت آگوستین در دانشگاه هایدلبرگ تحت هدایت فیلسوف اگزیستانسیالیست کارل یاسپرس دریافت کرد.nهانا آرنت در سال 1929 با گونتر اشترن ازدواج کرد ، اما به زودی در آلمان نازی در دهه 1930 با افزایش تبعیض ضد یهودی مواجه شد. در سال 1933 ، سالی که آدولف هیتلر به قدرت رسید ، آرنت به دلیل انجام تحقیقات غیرقانونی درباره یهودستیزی در آلمان نازی دستگیر و برای مدت کوتاهی توسط گشتاپو زندانی شد. پس از آزادی ، وی از آلمان فرار کرد و قبل از اقامت در پاریس در چکسلواکی و سوئیس زندگی کرد. او در آنجا به یهودیان جوان کمک می کرد تا به قلمرو انگلیس در فلسطین مهاجرت کنند. در سال 1937 از استرن جدا شد ، در سال 1940 با هاینریش بلوکر ازدواج کرد ، اما هنگامی که آلمان در سال 1940 به فرانسه حمله کرد ، با وجود اینکه تابعیت آلمانی خود را در سال 1937 از دست داده بود ، توسط فرانسوی ها به عنوان یک بیگانه بازداشت شد. او فرار کرد و راهی ایالات متحده شد. او در نیویورک ساکن شد ، جایی که اقامتگاه اصلی او تا پایان عمر باقی ماند. او نویسنده و ویراستار شد و در بازسازی فرهنگی یهودیان کار کرد و در سال 1950 شهروند آمریکا شد. با انتشار منشأ تمامیت خواهی در 1951 ، شهرت او به عنوان یک متفکر و نویسنده تثبیت شد.این کتابها شامل کتابهای وضعیت انسان در سال 1958 ، و همچنین آیشمن در اورشلیم و در انقلاب در 1963 بود. او در بسیاری از دانشگاههای آمریکا تدریس کرد ، در حالی که انتصابات مربوط به دوره تصدی را رد کرد. او در سال 1975 ، در 69 سالگی ، ناگهان بر اثر سکته قلبی درگذشت و آخرین کار خود ، “حیات ذهن” را ناتمام گذاشت.