اپرای شناور

اپرای شناور اولین رمان نویسنده ی آمریکایی جان بارت است، که اولین بار در سال 1956منتشر شد و در سال 1967 مورد بازنگری جدی ای قرار گرفت. در این رمان که به صورت اول شخص (من روایت) است، یک روز از شخصیت اصلی کتاب تاد اندرو را می خوانیم که در آن تصمیمات بسیار مهمی رو می گیرد. بارت در مقدمه ای که بر اولین رمانش در سال 1987 در نسخه کتابخانه ادبیات آنچور ارایه داد، اظهار داشت که اولین رمان او به نام (اپرا شناور) تاثیر اندیشه اگزیستانسیالیست فرانسوی را پس از جنگ جهانی دوم در آمریکا بازتاب می دهد. برجسته ترین تشبیه بارت از اگزیستانسیالیسم مفهوم پوچی جهان است. در اولین رمان بارت، شخصیت اصلی رمان، تاد اندروز، به علت ناشی گری در اقدام به خوکشی جان سالم به در می برد. اما برهانی که در دفعات بعدی برای رد خودکشی مطرح می کنذ از اهمیت بیشتری برخوردارند. با استدلال از این که هیچ چیز در دنیا دارای ارزش ذاتی نیست، تاد نتیجه می گیرد تمام تصمیمات مبتنی بر قضاوت های ارزشی در نهایت بر اساس عقاید سنجیده میشوند، حتی تصمیم در مورد زندگی خود. هر یک از شخصیت های رمان های بعدی بارت به نوعی در این موقعیت مشابه قرار می گیرند. بارت تنها وقتی 24 سال داشته است در این رمان تاد را مکررا با موقعیت های اگزیستانیسیال رو به رو میکند و از این طریق با بازیگوشی به کنایه پردازی فلسفی روی می آورد. این رمان ارزش زندگی را از دید مرد 37 ساله ی کتاب به پرسش می گیرد. کتاب در سبک رئال نوشته شده است.