ایران روح یک جهان بی روح

پل میشل دوریا فوکو متولد 15 اکتبر 1926 – 25 ژوئن 1984 فیلسوف فرانسوی ، مورخ تاریخ ایده ها ، نویسنده ، فعال سیاسی و منتقد ادبی و در اینجا نگارنده کتاب« ایران روح یک جهان بی روح » است. nnنظریه های فوکو در درجه اول به رابطه بین قدرت و دانش و نحوه استفاده از آنها به عنوان نوعی کنترل اجتماعی از طریق نهادهای اجتماعی می پردازد. فوکو گرچه اغلب از او به عنوان ساختارگرا و پست مدرنیست یاد می شد ، این برچسب ها را رد کرد. اندیشه وی بر دانشگاهیان ، به ویژه افرادی که در مطالعات ارتباطی ، انسان شناسی ، روانشناسی ، جامعه شناسی ، جرم شناسی ، مطالعات فرهنگی ، نظریه ادبیات ، فمینیسم ، مارکسیسم و نظریه انتقادی فعالیت می کنند ، تأثیرگذار بوده است. در این کتاب مجموعه ای از مهمترین مقالات او گرداوری شده است. و عنوان این کتاب دقیقا عنوان تنها یکی از مقالات موجود در این کتاب است.nnفوکو در پویته فرانسه و در خانواده ای از طبقه متوسط به بالا متولد شد و در دبیرستان هنری 4 ، در مدرسه عالی نورمال تحصیل کرد و در آنجا به فلسفه علاقه مند شد و تحت تأثیر مربیان خود ژان هیپولیت و لوئیس قرار گرفت. اولین کتاب مهم خود را با عنوان “تاریخ جنون” (1961) منتشر کرد. وی پس از به دست آوردن کار در سالهای 1960 و 1966 در دانشگاه کلرمونت -فران ، “تولد درمانگاه” (1963) و “نظم اشیا” (1966) را منتشر کرد. در این زمان بود که او کم کم از ساختارگرایانی چون آلتوسر خود را جدا کرد.nnفوکو از سال 1966 تا 1968 قبل از بازگشت به فرانسه در دانشگاه تونس به سخنرانی پرداخت و در آنجا رئیس گروه فلسفه در دانشگاه تجربی جدید پاریس هشتم شد. فوکو متعاقبا کتاب باستان شناسی دانش (1969) را منتشر کرد. در 1970 ، فوکو در کالج دوفرانس پذیرفته شد و تا زمان مرگ در آن عضویت داشت. وی همچنین در تعدادی از گروههای چپ فعال در کارزارهای ضد نژادپرستی و نقض حقوق بشر و اصلاحات کیفری فعال شد. فوکو بعدا Discipline and Punish (1975) و The History of Sexuality (1976) را منتشر کرد ، که در آنها روش های باستان شناسی و شجره نامه ای را توسعه داد که بر نقشی که قدرت در جامعه بازی می کند تأکید داشت.nnفوکو در پاریس بر اثر عوارض HIV / AIDS درگذشت.