بازی در نقش خدا؟

سخن گفتن از «تقدیرگرایی ژنتیک» یا گفتن این که «همه چیز در ژن هاست» فرض و تصورکردن این امر است که تأثیرات ژنتیکی تغییرناپذیرند؛ که سرنوشت اجتناب ناپذیر ما این است که طبق همان برنامه ای عمل کنیم که دی. ان. ای ما برنامه ریزی کرده است.nنتیجه روان شناختی جبرگرایی ژنتیک واضح است: آن چه تصور می کنیم آزادی و اختیار شخصی است، صرفا توهم است.nنتیجه اخلاقی جبرگرایی ژنتیک نیز واضح است: ما مسئول آن چیزی نیستیم که انجام می دهیم؛ ژن های مان مسئول اند. ما معصومیت طبیعی را در شکلی جدید داریم:nژن هایم را سرزنش کن، نه مرا!