برنامه ریزی در ایران (1356-1316)

در مورد این که کشورهای مختلف از جمله ایران، به چه نحو اداره می شوند، تصمیمات مهم چگونه اتخاذ می شود و آن چه در عمل اتفاق می افتد تا چه حد به طور مستقیم یا غیرمستقیم با سیاست های اتخاذشده ارتباط دارد، به رغم ارزش بالای یادگیری، اطلاعات زیادی وجود ندارد. تجربه تاریخی نشان می دهد که برنامه ریزی در ایران به عنوان نمونه ای قابل تعمیم از شیوه حکمرانی، دربرگیرنده اطلاعات مفیدی در این زمینه است. عملکرد سازمان برنامه و بودجه نیز در نقش دستگاه تنظیم کننده برنامه های میان مدت و بودجه های سنواتی و به مثابه محل تلاقی آرمان ها و آرزوهای سیاستمداران در یک طرف و منابع و محدودیت ها در طرف دیگر، حاوی جلوه هایی آموزنده از سقف کیفیت حکمرانی در ایران است. لذا تحولات تاریخی برنامه ریزی به عنوان جلوه ای از محتوای حکمرانی و سازمان برنامه و بودجه به عنوان شاخصی از کیفیت نهادی آن در ایران، درس های بسیاری برای آموختن دارد که در این کتاب به بخش هایی از آن پرداخته شده است.