شرح دیوان شمس تبریزی – جلد دوم

“شرح دیوان شمس تبریزی” از “مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی” اثری است از “کریم زمانی”، که در نزدیک به هزار صفحه به همت انتشارات قطره به عرصه ی چاپ رسیده است. این اثر که در هفت قرن اخیر، نخستین شرح نوشته شده بر دیوان “شمس تبریزی” محسوب می شود، غزلیات عارفانه ی “مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی” را تشریح می نماید. نسخه ی مورد استفاده ی “کریم زمانی” در نگارش “شرح دیوان شمس تبریزی”، همان نسخه ی تصحیح شده به وسیله ی استاد “بدیع الزمان فروزانفر” است و در موارد مبهم و ضروری، به نسخه ی عکسی موجود در موزه ی قونیه، رجوع کرده است. شیوه ی نگارش “شرح دیوان شمس تبریزی” به قلم “کریم زمانی”، با توجه به میزان سادگی یا غامض بودن معانی ابیات، به طور مختصر یا مفصل صورت گرفته است. nدر این اثر پس از ارائه ی مقدمه، “کریم زمانی” در صد باب به “شرح دیوان شمس تبریزی” پرداخته و مفاهیم عرفانی آن را واکاوی نموده است. برخی از اصلی ترین این مفاهیم عبارت اند از معشوق حقیقی و تاثیر عشق او در جهان، وحدت وجود و وحدت شهود، تحلیل مرگ، جدایی و وصال، سیر و سلوک عرفانی، پیوند میان عاشق و معشوق، مستی عارفانه، آرزوی عاشق در وصال به معشوق، مقام تسلیم و رضا، لطف معشوق به عاشق، برتری عشق بر بهشت، بلاانگیزی عشق، وصف عاشق و معشوق ربانی، تاثیر همنشینی با اولیای خدا، مقایسه ی عاشقان و فارغان، ادب عاشقی و اهمیت همنشینی مولانا و شمس تبریزی که “کریم زمانی”، مولوی شناس برجسته ی کشور یک به یک به شرح آن ها پرداخته است.