فرانکنشتاین

ایده اولیه خلق شخصیت فرانکشتاین از طرف «لرد بایرون» شهیر به «مری شلی» پیشنهاد شد و از همان اولین باری که این رمان عجیب و شگفت در سال 1817 منتشر شد، اذهان همه مخاطبان را مشغول خودش کرد. اهمیت و تأثیرگذاری این رمان به حدی بوده که بارها و بارها اقتباس های متعدد تئاتری، سینمایی و تلویزیونی از روی آن انجام شده و این مهم تا امروز نیز ادامه یافته است. اقتباس هایی که هرکدام سعی کرده اند این پرومته مدرن را به شیوه خودشان به چالش بکشند. نمایشنامه «فرانکنشتاین» نوشته «نیک دیر» یکی از آخرین اقتباس های انجام شده از روی رمان مری شلی است که به کارگردانی «دنی بویل» و با بازی «بندیکت کمبربیچ» در لندن نیز روی صحنه رفته است. «فرانکشتاین» داستان دانشمندی خبره است که با استفاده از اشیای مختلف، اندام تکه تکه و جداشده از بدن مردگان و درنهایت الکتریسیته، هیولایی مافوق تصور می سازد که در زشتی، پلیدی، شقاوت و در عین حال قدرت، نمونه ندارد و حتی خالق این موجود نیز از دیدن او و اعمالش به وحشت می افتد. با این حال این موجود سرشار از اضدادی ست که نمی توان به آن به عنوان یک هیولای دست ساز صرف نگاه کرد و شکل های خاصی از احساسات در او جریان دارد که همین مسئله به پیچیدگی های شخصیتی او می افزاید و خواننده را در مواجهه با او دچار احساسات متناقضی می شود. نیک دیر در نمایشنامه «فرانکنشتاین» سعی کرده است با جابجایی در شخصیت ها، زمان ها و مکان ها، فرانکشتاینی دیگرگون بسازد که خواندن آن نیز همچون دیدن اجرای مشهورش، تکان دهنده و شگفت انگیز است.