فرهنگ اگزیستانسیالیسم

“اگزیستانسیالیسم” فلسفه وجود انسان است که نخستین بار در دهه های بیست و سی میلادی در آلمان شکوفا شد و سپس در دهه های بعدی، پس از اتمام جنگ جهانی دوم، در فرانسه پا گرفت. معنای کاربردی این فلسفه در”فرهنگ اگزیستانسیالیسم” به قلم “استفن میشلمن”، بسیار گسترده تر از معنای مورد استفاده آن حدود سال 1945 است؛ در آن زمان این اصطلاح برای اولین بار در فرانسه به عنوان برچسبی برای فلسفه “ژان پل سارتر” استفاده می شد. در “فرهنگ اگزیستانسیالیسم”، این پدیده متعلق به قرن بیستم تلقی می شود، اگر چه که ریشه های آن به قرن نوزدهم برمی گردد. تلاش “استفن میشلمن” در این اثر بر این بوده که فلسفه “اگزیستانسیالیسم” نیز همچون هر فلسفه دیگری درک شده و به عنوان بخشی از سنت اندیشمندانه و روشنفکرانه عصر حاضر، بحث ها، مفاهیم و مشکلات تاریخی تکامل یافته آن بررسی شود.n”فرهنگ اگزیستانسیالیسم” ادعاهای بنیادی فلسفه اگزیستانسیال و زمینه ای که در آن شکل گرفت تا به یکی از تاثیرگذارترین روندهای فکری قرن بیستم تبدیل شود را توضیح می دهد. این اثر از طریق تاریخ شماری، مقاله ای مقدماتی، کتاب شناسی و بیش از سیصد مدخل ارجاعی فرهنگ لغت، تلاش می کند تا تصویری شفاف و قابل درک از زندگی و افکار بزرگ ترین اگزیستانسیالیست های تاریخ ارائه کند؛ افرادی نظیر ژان پل سارتر ، مارتین هایدگر ، مارتین بوبر ، کارل یاسپرس ، گابریل مارسل ، سیمون دو بووار ، آلبر کامو و موریس مرلوپونتی و همچنین متفکرانی که در تکامل “اگزیستانسیالیسم” نقش داشتند نظیر ویلهلم دیلتای، هنری برگسون ، ادموند هوسرل و ماکس شلر. “فرهنگ اگزیستانسیالیسم” اثر “استفن میشلمن”، درکی یکپارچه، انتقادی و تاریخی را از این جنبش مهم فلسفی ارائه می دارد.